Dla organizatorów

Zgodnie z art. 81 ust. 2 prawa autorskiego zdjęcie lub film przedstawiający osoby będące elementem imprezy masowej lub zgromadzenia, nie wymagają zgody na rozpowszechnianie wizerunku. W konsekwencji nie zawierają także danych osobowych, więc nie podlegają pod RODO.

Placówki organizujące akcję i załączające takie zdjęcia nie muszą więc pozyskiwać dodatkowych zgód na rozpowszechnianie wizerunku czy przetwarzanie i przekazywanie danych osobowych uczestników akcji.

 

Dla ułatwienia wskażemy cechy zdjęcia lub filmu niewymagającego zgody na rozpowszechnianie wizerunku i przetwarzanie danych osobowych:

• Będące elementem imprezy masowej lub zgromadzenia
• Gdzie osoby są elementem szerszej całości, nie są głównym czy jedynym tematem zdjęcia
• Których celem nie jest portret osoby, lecz przedstawienie wydarzenia
• Gdzie usunięcie danej osoby nie wpłynęłoby znacznie na przekaz zdjęcia

 

Podsumowanie:

99% zdjęć, które przesłano nam w poprzednich edycjach akcji, nie wymagało zgody na rozpowszechnianie wizerunku, więc także na przetwarzanie danych osobowych. RODO w ich kontekście nic nie zmienia.

Jeżeli mimo wszystko obawiasz się publikacji, możesz zaznaczyć brak zgody na dalsze udostępnianie zdjęć.

Dane osobowe poza zdjęciami:

Dane przesyłane nam w sprawozdaniu z akcji w większości nie podlegają w ogóle pod tzw. RODO. Według definicji danych osobowych, są nimi „informacje o zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osobie fizycznej”. W związku z tym w formularzu przesyłacie nam tylko następujące dane osobowe: imię i nazwisko osoby zgłaszającej, adres e-mail osoby zgłaszającej.

Dokładny opis znajdziecie w naszej polityce prywatności.

Miło sobie poczytać.

Głównym celem jest budowa pozytywnego wizerunku czytania. Sprawienie, by książka w szkole nie kojarzyła się z obowiązkową lekturą, lecz z czymś przyjemnym, ze spokojem, z wolnym czasem i rozrywką. Chcemy dać każdej uczennicy i uczniowi okazję do poczytania sobie w gronie koleżanek i kolegów, w miłych, niecodziennych, bardziej lub mniej rozrywkowych okolicznościach, bez dorabiania dydaktycznej otoczki.

Akcja ma również za zadanie zachęcić tych uczniów, którzy nie odkryli jeszcze radości z czytania i traktują je jako przykry obowiązek. Nie zmuszajmy ich, lecz motywujmy. Niech się przekonają, że czyta nie tylko garstka najlepiej uczących się rówieśników, ale wszyscy – łącznie z nauczycielami, pracownikami szkoły i gośćmi. Że książki to nie tylko lektury i pozycje poważne, o wysokim progu wejścia, lecz również te rozrywkowe, niewymagające wysiłku.

Promocja czytelnictwa

Nadzieja na wzrost wskaźników czytelnictwa leży w dorastającym pokoleniu. Kto w młodości nie odnajdzie radości z czytania, bardzo rzadko staje się aktywnym czytelnikiem w dorosłym życiu. Jeżeli 62% dorosłych Polaków nie czyta książek, trudno oczekiwać, że wszyscy uczniowie wyniosą nawyk czytania z domu. Przewodnia rola w aktywizacji czytelnictwa spoczywa więc na bibliotekach i szkołach, które „wychowują czytelnika”.

Dlatego konsekwentnie ignorujemy komentarze twierdzące, że promocja czytania powinna być bardziej poważna. Nie – naszym zadaniem jest danie uczniom okazji do przekonania się, że czytanie jest miłe. Tylko i aż tyle możemy zrobić.

Wizytówka potencjału bibliotek

Pobocznym celem akcji jest kontynuowanie budowy wizerunku i pozycji bibliotek w promowaniu czytania. Szczególnie istotny wydaje nam się wymiar lokalny. Obraz polskich bibliotek wśród uczniów i ich rodziców dyktuje ocena najbliższej biblioteki. Im silniejsze przekonanie, że jest aktywna i skuteczna, tym lepsza opinia o roli bibliotek w skali kraju.

Organizują spektakularne przedsięwzięcie bez zewnętrznego finansowania, politycznych patronów i pomocy organizacji. Symboliczne liczby i zdjęcia czytającej młodzieży robią duże wrażenie pośród powszechnego narzekania na kondycję czytelnictwa.

Przy dużej frekwencji do rozwiązania pozostaje kwestia, skąd uczniowie wezmą książki, by każdy miał co czytać. Oczywiście można zapowiedzieć akcję wcześniej i poprosić, by przynieśli je z domu, jednak zawsze trzeba się zabezpieczyć i przygotować książki dla tych, którzy zapomną. Dobrym rozwiązaniem będzie także wypożyczenie książek z biblioteki. Nie łudzimy się, że każdy uczestnik przeczyta książkę do końca, ale część z nich – owszem. Dlatego warto zaproponować ciekawe książki, które zainteresują młodzież w trakcie wspólnego czytania. Nudne, zniszczone książki tylko zniechęcą do czytania. Nie twórzmy też fikcji, że uczniowie czytają, trzymając podręczniki szkolne lub słowniki. Tu nie chodzi o ilość, tylko o jakość.

Szkoły, które są beneficjentami Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa, mogą akcję „Jak nie czytam, jak czytam” wykorzystać do spełnienia wybranych wymogów programu.

Z relacji organizatorów poprzednich edycji wynikało, że duży wpływ na sukces akcji miał udział uczniów w jej przygotowaniu – szczególnie że to im ma się podobać jej przebieg. Dyrekcja, nauczyciele i goście schodzą na drugi plan. Siódmego czerwca niech rządzą uczniowie.

Oczywiście trzeba ich poprowadzić. Mogą być zaangażowani na wiele sposobów:

Większą akcję warto przeprowadzić na zasadzie dużego projektu szkolnego z podziałem ról: zarządzanie pracami, promocja w mediach (lokalnych i społecznościowych), projektowanie grafik, kontakt z władzami, zaproszenia, dekoracje itd.

Podczas organizacji przyda się pomoc. Poza uczniami ważna będzie przychylność dyrekcji i nauczycieli. Jeżeli nie są entuzjastyczni z założenia, można ich przekonać tym, że „coś z tego będą mieli”. Na przykład dla dyrekcji wartościowe mogą się okazać artykuły w lokalnych mediach, aprobata rodziców uczniów lub lokalnych władz. Naturalnymi sojusznikami lub współorganizatorami będą poloniści, nauczyciele nauczania początkowego, nauczyciele świetlicy.

Warto zaangażować rodziców, zaczynając np. od rady rodziców. Bywają bardzo pomocni (w organizacji zdjęć, atrakcji związanych z ich zawodem, przekąsek, napojów, nagród, a przede wszystkim wspólnego czytania). Aby to się udało, trzeba:

Zaproś gości

W „Jak nie czytam, jak czytam” chętnie uczestniczyli przedstawiciele lokalnych władz. Trudno się dziwić – akcja ma same pozytywne konotacje. Nawiązany w ten sposób kontakt może być dla biblioteki ważny w przyszłości. Wizyta pomoże też w opublikowaniu relacji w lokalnych mediach. Warto wykorzystać okazję, oprowadzić przedstawiciela samorządu po bibliotece, pokazać, co robicie oraz czego wam brakuje, by osiągać jeszcze lepsze rezultaty (np. regularnego wkładu własnego do NPRC).

Pamiętajmy jednak, że wizyta np. burmistrza to dla młodzieży wątpliwa atrakcja. Dlatego niech będzie gościem, uczestnikiem na równych zasadach, a nie osobą wygłaszającą nudne przemówienia.

W wielu miejscowościach mieszka ktoś (lokalnie lub powszechnie) znany. Warto zaprosić taką osobę po konsultacji z uczniami. W poprzednich edycjach w akcji brali udział m.in. sportowcy, aktorzy i piosenkarze. Co ciekawe, z reguły wcale nie w największych miastach. Częstymi gośćmi są także przedstawiciele służb mundurowych (policja, straż pożarna, wojsko) i przeróżni przedstawiciele ciekawych zawodów.

Z każdą edycją coraz więcej placówek łączyło działania, także z bibliotekami publicznymi lub w kilka szkół, zrzeszając wszystkie placówki z danej miejscowości. Co roku brało udział coraz więcej bibliotek publicznych oraz pedagogicznych. Tutaj znajduje się mapa organizatorów. Zachęcamy do wzajemnego kontaktu. Razem można więcej.